In deze nieuwe reeks van DIY on Wheels gaan we op zoek naar een leuke Engelse vierwieler op leeftijd. Deze krijgt een volledige make-over samen met enkele noodzakelijke of gewoon coole updates.

Geen betere plaats om onze zoektocht te beginnen dan de Interclassics beurs in Brussel. Hier staan vele prachtige oldtimers samen, wachtend op een nieuwe eigenaar.

Maar waar moet je nu op letten als je de aanschaf van een oldtimer overweegt? Expert en taxateur Gert Beets legt het ons uit.

Man 1
Eén van de belangrijkste dingen is om er voor te zorgen dat de juiste papieren erbij zitten. En dat de identiteit van de wagen overeenkomt met wat er op de papieren staat. Dat kan u al heel wat problemen besparen achteraf, bij het registreren van het voertuig.

Man 1
De tweede stap is dus om de staat van de wagen na te gaan hé. Is de staat wel degelijk hetgeen ervan beweerd wordt? Zorg er voor dat, in het geval dat je een te restaureren wagen koopt; dat je een goed beeld hebt van waar je je mag aan verwachten als je aan zo een restauratie begint.

Zelfs zonder een ongeoefend oog kan je de wagen van je dromen al aan een eerste inspectie onderwerpen.

Man 1
Er zijn inderdaad een paar zeer eenvoudige testjes die je zelf snel kan doen om de staat van de mechaniek en de carrosserie te controleren zonder ingewikkelde infrastructuur of techniek of speciale gereedschappen. En qua papieren controleren is het uiteraard simpel, je moet je ogen opendoen en goed kijken wat er voor je ligt.

Tussen al deze blinkende bolides viel direct één wagentje op, het perfecte onderwerp voor deze nieuwe reeks van DIY on Wheels.

Man 1
Wij staan hier, zoals je op het logo kan zien, bij een Austin Cooper en het is een Cooper S dus met het 1275 motorblok. Een heel pittig sportwagentje in zijn tijd. Tijdens de jaren 60 was dit een erg gewilde kleine auto voor zowel rally als autoraces met heel veel potentie. Ze zijn ondertussen ook erg gegeerde collectiestukken geworden. De de Mini die hier voor ons staat, zou een wagen zijn die uit Finland afkomstig is dus we gaan nu eens bekijken wat we hier allemaal hebben qua identiteit en papierwerk.

Man 1
Ik heb hier ook het historie-dossier van de wagen gekregen. En direct leuk, er zitten een paar echte time period foto’s bij. Je ziet ook twee verschillende nummerplaten op die foto’s en een ander kleur op de motorkap. Het is dus duidelijk dat er al één en ander aan de auto gebeurd is en in Finland heeft iedere eigenaar een andere nummerplaat dus hopelijk vinden we dat in de rest van het dossier ook terug. Zodat we weten dat het wel degelijk over deze auto gaat.

Man 1
Wat hebben we hier nog… Een aantal kopieën van oude registratiedocumenten. En dan kan ik eens kijken, deze nummerplaat IMR – 99, die vind ik terug.

Man 1
En hier, ZLG – 33, die vind ik ook terug.

Man 1
Het chassisnummer van de wagen staat er ook op dus die moet ik straks eens nakijken. En hier heb ik een heel interessant document van het British Motor Industry Heritage Trust. Dat is een fonds in Engeland die de fabrieksarchieven beheren van heel wat Engelse autoconstructeurs die ondertussen ter ziele zijn gegaan. Maar die archieven zijn dus goed bijgehouden en zijn kunnen een originele ‘factory record copy’ bezorgen, de originele fabrieksgegevens dus. En hier lezen we dat het dus inderdaad een Austin Mini Cooper S is. De ‘Mark One’ versie met de 1275cc motor. Het chassisnummer is hetzelfde als op de andere papieren. Het motor- en koetswerknummer staat er op. Het is een ‘left hand drive export’ versie. Kleur is ‘tartan red with black roof’, klopt ook. ‘Red and gold interior’, klopt ook.

Man 1
Hij is gebouwd op 1 december 1964 en heeft de fabriek verlaten op 12 januari 1965. Dat inschrijvingsjaar 1965 vinden we hier inderdaad ook op de andere papieren terug. Hij is dan naar Helsinkin Finland gegaan, dat klopt ook met het historiedossier dat hier ligt. Dan ga ik ook eens kijken of we dat chassisnummer hier ook op deze auto kunnen terugvinden. En ook of de rest van de nummers klopt met wat we hier op dit ‘zogezegde geboorte-attest’ terugvinden.

Man 1
Zo, dan ga ik eens de nummers bekijken. En ik neem er de papieren eens bij én een klein lampje, das altijd handig. Hier staat het chassisnummer op een identificatieplaatje. En dat is wel degelijk een origineel plaatje met een origineel nummer die er op staat.

Man 1
Hier staat het motornummer.

Man 1
Even deze bougiedop verwijderen zodat ik het kan zien. En dat is dus ook een origineel plaatje mét het correcte nummer er op.

Man 1
Het bodynummer, 33862, staat ook op het certificaat te lezen dus we hebben op alle vlakken een positieve identificatie van deze wagen. Dat is al een heel goed begin.

In het dossier zitten blijkbaar ook nog heel wat artikels die over deze wagen verschenen zijn doorheen de tijd.

Man 1
Hoe beter gedocumenteerd en hoe authentieker een wagen is, hoe hoger de waarde ook zal zijn. Dit geschiedenisdossier bepaalt ook voor een groot stuk de waarde van deze auto. Dus in dit geval hebben we op alle gebied positieve punten voor deze wagen. Ik zal nu nog de algemene staat eens bekijken zodat we daar ook een beeld van hebben.

Man 1
Wanneer je naar een bepaalde wagen of model op zoek bent, dan kan het een goeie tip zijn om bij de voorbereiding een boek van die wagen of dat model te zoeken. Dit is bijvoorbeeld een boek, specifiek over de mini cooper en cooper S. En daarin vinden we alle specificaties per bouwjaar qua details van interieur, exterieur, bouwjaar etc. En bij deze reeks boeken is ook de ‘buying guide’ zeer interessant, met zaken waar je moet op letten als je zo een wagen wil kopen. En ook met foto’s waar bijvoorbeeld de kritieke plekken zijn qua roest en een beschrijving van de zwakke plekken qua mechaniek aan die auto’s. Als je goed voorbereid bent kan je jezelf heel wat problemen achteraf besparen.

Man 1
Één van de dingen waar een Cooper S zich mee onderscheid van een gewone mini, is de aanwezigheid van de dubbele tanks. Die zie je hier duidelijk zitten. En ook de typische koffersteunen komen overeen met wat hier in het boek staat. Ook weer een punt die de identificatie van een echte Cooper S kracht kan bijzetten.

Man 1
Wat je wel duidelijk kan zien, is dat de wielen niet origineel zijn. Oorspronkelijk had de cooper stalen velgen met een wieldop. Dit zijn ‘mini light’ velgen. Dat was wel een zeer populair accessoire indertijd. Voor een sportievere look, kregen veel Mini’s deze wielen gemonteerd. Dat is een toegelaten afwijking qua originaliteit.

Man 1
Wat je ook onmiddellijk ziet, is dat het stuur niet origineel is. Maar dit is ook een aftermarket stuur en wat leuk is, het is een Sterling Moss stuur. Sterling Moss was één van de bekendste racepiloten uit Engeland en die heeft onder zijn naam houten sportsturen verkocht. De aanwezigheid van dit stuur is dus zeker geen minwaarde voor de wagen maar eerder zelfs een pluspunt. Want die sturen zijn bij liefhebbers erg populair.

Man 1
De binnenbekleding klopt wel met de originele specificaties. Het dashboard ook. Er is wel een toerenteller bijgeplaatst. En zoals ik in het boek lees, is dit een vaak gebruikte toevoeging aan deze wagens indertijd. Want standaard was het niet voorzien en iemand die met dit sportieve wagentje ook echt sportief wou rijden had wel nood aan een toerenteller. Het is iets wat ‘time period’ klopt dus wat dat betreft ook een pluspunt dat het er in zit.

Man 1
Dan toch eens kijken naar roest want Mini’s waren erg roestgevoelig. En uit de foto’s in het boek blijkt dat er enkele zones heel kritisch waren. Daarvoor heb ik lakdiktemeter bij, daarmee kan ik de afstand van de lak tot op het plaatwerk meten. Als er dus roest of plamuur onder de lak zit, dan kan ik dat detecteren met dit toestel. Dit meet tot op een duizendste van een millimeter de lakdikte. Dat vertelt ons veel over wat er onder de lak zit en dus niet zichtbaar is. Ik ga hier dus eens op een paar van die kritieke plaatsen een meting doen.

Man 1
Ik meet hier allemaal lakdiktes allemaal in de buurt van 170 à 200 micron, wat eigenlijk zeer acceptabele lakdiktes zijn. Dat is iets dikker dan de originele fabriekslak maar er zit geen plamuur onder. Als er plamuur onder zit dan heb je onmiddellijk diktes van 500 tot 1000 microns of zelfs meer.

Man 1
Ik ga ook hier eens aan de onderkant van de deuren meten. Hier is het al iets dikker, 830 micron dat wil dus zeggen 0,83mm. Hier zit er dus iets meer onder de lak dus hier zal er ooit al wel eens wat hersteld zijn vroeger. Dat zorgt ervoor dat wanneer we aan de restauratie beginnen, we daar toch wel iets van roest of eerdere herstellingen zullen terugvinden.

Man 1
Als je geen lakdiktemeter hebt kan je ook een simpele magneet gebruiken. Ik zal het eens demonstreren. Hier blijft mijn lampje met magneet perfect aan het koetswerk en dat geeft mij een indicatie dat het plaatwerk zuiver is en er geen plamuur onder zit. Als ik het hier probeer dan valt de lamp er gewoon af. Daar is er dus wel degelijk iets minder hechting voor de magneet. Ik zal nu eens meten.

Man 1
En effectief, ik meet hier een lakdikte van rond de 700 micron. Wat aangeeft dat ook daar al reeds een herstelling zal gedaan zijn.

Man 1
Je ziet ook de uitlijning van de deur.

Man 1
Die is niet perfect hé, de deur hangt een beetje scheef. Dat is een typisch fenomeen bij Mini’s en dit was al nooit perfect bij fabricage. Maar dit zijn zaken die uiteraard bij restauratie verbeterd kunnen worden.

Man 1
We hebben nu een eerste visuele inspectie gedaan van de papieren en de algemene staat van de auto. Het registratiedocument zou ik ook graag nog eens zien maar er wordt ons verzekerd dat het aanwezig is. Al bij al is dit een heel correcte auto waar heel wat potentieel inzit qua restauratie. We hebben hier helaas op Interclassics niet de mogelijkheid om de mechanische kant wat beter te bekijken omdat we de auto niet kunnen starten. We kunnen ook de onderkant niet bekijken. Daarvoor gaan we later bij de restaurateur die zaken nog onderzoeken om een compleet beeld van deze auto te krijgen.

Maar dat zie je dus in de volgende aflevering van DIY on Wheels. Samen met specialist Carl Braem geven we de mini een grondige inspectiebeurt en we stellen een plan op voor de restauratie.