In deze reeks van DIY on Wheels volgen we de restauratie van een Austin Cooper S uit 1964.

In de vorige aflevering begon Carl aan de ombouw van het interieur. Hij reviseerde het verwarmingssysteem en plaatste het terug.

Man 1
Nu ga ik verder met de afwerking van het interieur. Wat ik nu zal monteren is dit afdekpaneeltje, die het gat afdekt tussen de koffer en het interieur. Moeilijk is dat niet, ik hier vier clips en vier vijzen. Ik heb wel nieuwe vijzen genomen want in een vorig leven waren die al eens allemaal door mekaar geraakt en het waren allemaal verschillende. En ik heb ze ook aangepasr. Zie je het verschil? Ik heb de punt er af geslepen. Zo een schroef langs de kofferzijde is eigenlijk wel gevaarlijk. Die steken uit en als je dan iets uit de koffer wil halen kan je je eraan kwetsen. Met deze vijzen zal dat niet gbeuren.
Voor hij kan starten, haalt Carl de bestuurderszetel terug uit de wagen. Die had hij voorlopig gemonteerd om de versnellingen te kunnen testen.

Nu de zetel weg is, heeft hij meer plaats om te werken en om straks de achterbank te monteren.

Als eerste plaats hij de clips op de carrosserie. Die klikken er makkelijk op en hebben een gedeelte met schroefdraad waarop Carl straks de plaat kan vastschroeven.

Nu deze vastzit kan je in de koffer het voordeel zien van de aangepaste schroeven. Je kan makkelijk in de koffer zonder jezelf te kwetsen.

Ook de achterbank kan nu teruggeplaatst worden in de Mini.

Man 1
Ondertussen heb ik ook de achterbank, de originele zetels, opnieuw laten bekleden. Ik heb een kit gekocht en die dan laten overtrekken op de originele zetels.

Man 1
Dat is nu weer zo goed als nieuw. Ik ga die ook al eens monteren om te kijken of alles goed past. Maar het moet er dan wel weer allemaal terug uit om de zijbekleding te kunnen plaatsen. Het is gelukkig niet veel werk.
Aangezien het de originele zetels zijn, past alles uiteraard perfect. En door ze te laten herbekleden, is het resultaat pico bello.

Man 1
Nu ga ik verder met de montage van een nieuw ruitensproeiersysteem. Ik zal overschakelen naar een elektrisch systeem. Dit is het oude systeem, dit reservoir zat in de motorruimte. En dat werkt met een druksysteem. Hoor je dat? Je kon zo blijven pompen tot er iets uitkwam. Natuurlijk als je een rally rijdt is dat er storend. Je moest eerst stoppen en dan wel dertig keer pompen om ook maar een beetje vloeistof op de voorruit te krijgen. Die ga ik dus weglaten. Dit werkt nu met een elektrisch pompje. Simpelweg op een knopje duwen en de volledige ruit wordt besproeid.

Man 1
Dit zal ik nu ook binnenin monteren. Waarom? Omdat je het makkelijker kan bijvullen als het binnen zit. Als je een rally rijdt en dit zit bij de motor, dan moet je uitstappen als deze leeg is. Je kan het ook niet zien als hij bijna leeg is. In dit geval wel en ik zal die monteren aan de voeten van de co-piloot. Zo kan hij tijdens de rally, tijdens een verbindingsrit meestal, het reservoir bijvullen. Super handig.

Man 1
Hoe werkt dit systeem nu? Dit zit vol met vloeistof. Dit is de aanzuiging. Elektrisch pompje. Daarop worden deze leidingen gemonteerd. Daarop komt dan een koppelstukje. En die zit dan op de sproeiers zelf.
Carl begint met de montage van het reservoir aan de binnenkant van de wagen. Aan de passagierskant tekent hij de bevestigingspunten van de beugel af. Daarna kan hij deze doorboren.

De beugel wordt door de carrosserie heen vastgemaakt.

Als die goed vastzit, kan het reservoir op zijn plaats.

Man 1
En in de deur kan je dan extra vloeistof meenemen hé.
De leidingen worden via een opening in de motorruimte tot aan het reservoir gebracht.

Carl sluit deze daarna aan op de elektrische pomp.

De leidingen worden onder de vooruit gelegd tot bij de openingen voor de sproeier. Carl zet de sproeiers vast op de carrosserie en sluit er daarna de leidingen op aan.

En zo is het nieuwe systeem helemaal klaar voor gebruik. Enkel nog het reservoir vullen en het systeem is rally-klaar.

Man 1
Nu kan ik verder met de voorbereiding van het dashboard. Ik moet alle metertjes aanpassen. Alles wat chroom is, zoals deze omlijsting en deze ring rond de kilometerteller moeten in het mat-zwart geverfd worden. Anders heb je kans op reflectie door de zon, die de piloot en de co-piloot zou kunnen verblinden.
Dit is ook het ideale moment om alle onderdelen nog eens na te kijken op defecten en slijtage.

Man 1
Dit zal bijvoorbeeld vervangen moeten worden door een ander.
Wanneer alles gedemonteerd is, haalt Carl er alle benodigdheden bij.

Beginnen doet hij met het reinigen en ontvetten van het chroom.

Daarna schuurt hij het chroom licht op met een schuurmatje. Het oppervlak moet absoluut wat opgeruwd worden, anders zou de verf nooit blijven hangen.

En dan het meest tijdrovende klusje: afplakken. Daar kruipt veel werk in maar hoe netter de voorbereiding, hoe mooier het resultaat.

Man 1
Zo, dat was de eerste…
Met de rest van de onderdelen doet Carl nadien hetzelfde.

Wanneer alles klaargemaakt is, legt Carl ze klaar om te verven.

Dit gaat het makkelijkst met een spuitbus. Vergeet niet deze goed te schudden en werk in dunne laagjes.

Terwijl de eerste laag droogt, haalt Carl nog de chroom sierlijst los van de omkasting van de kilometerteller.

Deze kan gelukkig gedemonteerd worden, zo moet hij hem niet helemaal afplakken.

En dan kan deze ook een laagje verf krijgen.

Ondertussen mogen de andere onderdelen al een tweede laagje hebben.

Na enkele uren kan de schilderstape voorzichtig verwijderd worden.

En hier zie je het resultaat, netjes toch?

In de volgende aflevering gaat Carl aan de slag met de alternator. Die is ondertussen binnengekomen en kan gemonteerd worden.